Znów sen

"Poniżej pewnego poziomu życia wytwarza się w człowieku coś w rodzaju fatalistycznego przywiązania do swojej doli, coś w rodzaju gorzkiego doświadczenia, że każda zmiana może być tylko zmianą na gorsze."

Gustaw Herling Grudziński

Pogoda się zmieniła i dopadł mnie sen. Głęboki. Rodzice coś do mnie mówią, a ja nie mam siły zareagować. Dobrze, że oddycham. Ta prosta i automatyczna czynność jest dowodem istnienia. Oddycham, więc jestem.  Śpię, jem jak śpię, piję jak śpię. Czas się dłuży. Wszelkie próby otwarcia moich oczu są bezcelowe. Sen zamknął je do odwołania, do kolejnego wybudzenia. Jak znosić takie zmiany, jak znosić moją chorobę i stany permanentnego zaśnięcia? No cóż. To tylko sen. Nie szpital, nie zabieg, nie operacja. Tylko to wycofanie tak głębokie we mnie samego. "Co się dzieje? No o co chodzi? Przecież miało być tak pięknie! Wywiady , wizyty w zakładach pracy miały być."