SOR i OIOM

"Tam gdzie powietrze zmienia barwę wszystkiego, życie przepływa, jakby było szeptem, jak gdyby było tylko szeptem życia..."

 Juan Rulfo 

Miało być o biebrzańskim łosiu i biebrzańskim dudku... ale ta historia musi poczekać.  Ostatnio leżałem w szpitalu. Miałem mieć wstawianego PEG-a. Nie udało się, bo wdało się zapalenie. Parę dni antybiotyków i przed majowym weekendem wyglądałem jak na mnie całkiem znośnie. Wróciłem do domu. Dziś jednak straciłem kontakt, oddychałem bardzo ciężko i z minuty na minutę mój stan się pogarszał. Przyjechała Pani doktor z hospicjum, po niej pojawiła się karetka i szpitalny SOR. Mama z tatą i paniami pielęgniarkami walczyli żebym się nie udławił i zaczął oddychać. Saturacja, leki, intubacja, krwotok z nosa i jakieś tampony do tamowania krwi. Potem anestezjolog, OIOM, intubacja i śpiączka farmakologiczna. Więcej nie pamiętam. Oddycha za mnie maszyna... Diagnoza? Masywne utajone zapalenie płuc.