Okiem taty - Grupa wsparcia - czyli kto wspiera. Dziś przedstawi się Dawid.

"Wo­jow­nik światła wie, że żaden człowiek nie jest sa­motną wyspą. Wie, że nie może wal­czyć sam. Ja­kiekol­wiek byłyby je­go za­miary, zaw­sze pot­rze­buje in­nych ludzi."

Paulo  Coelho

Można powiedzieć, że grupa wsparcia dla rodziców dzieci niepełnosprawnych zawiązała się. Mam nadzieję, że w miarę upływu czasu liczba osób gotowych pomagać będzie rosła. Jednak, żeby móc pomagać skutecznie trzeba choć odrobinę powiedzieć o sobie. Szymona i jego walkę znacie bardzo dobrze. Poprosiłem zatem pozostałych uczestników spotkania o przedstawienie się. (Pani Tiso, chętnie przeczytamy jak to się stało, że została Pani terapeutką).  Nie takie zwykłe, ale z perspektywy niepełnosprawności, z którą walczą. Dziś otrzymałem tekst pani Beaty mamy Dawidka i jednocześnie uświadomiłem sobie, że nie tylko my rodzice możemy wspierać siebie, ale i nasze dzieci też mogą takiego wsparcia udzielić. Nawet nieświadomie, bo czy widok uśmiechniętego chcłopca, choćby bardzo niepełnosprawnego nie podnosi na duchu? Poniżej krótka historia Dawida:

Dawidek Kaźmierczak urodził się 4 czerwca 2006 jako zupełnie zdrowe dziecko. Niestety los zadecydował, że 10 lipca Dawid bardzo poważnie zachorował. Zapalenie opon mózgowo rdzeniowych i sepsa doprowadziły do krytycznego stanu jego zdrowia. Lekarze ze szpitala przy Spornej  nie dawali rodzicom najmniejszych szans, że Dawid przeżyje. Po dwóch godzinach reanimacji wszyscy liczyli jedynie na cud. Udało się, choć walka o życie na OIOMie trwała 2 tygodnie. Jedno było pewne, mózg był bardzo uszkodzony. Lekarze byli pewni, że Dawid nie będzie widział, słyszał ani przełykał. I tu trzeba zaznaczyć, że zdarzył się kolejny cud. Dawid widzi, słyszy i je! Kolejne tygodnie walki o zdrowie odbyły się na zwykłym oddziale szpitalnym i też było bardzo ciężko. Po dwóch miesiącach Dawidek został przewieziony na neurochirurgię do ICZMP. Z powodu wodogłowia pozapalnego musiał mieć założoną zastawkę komorowo-otrzewnową. Rodzice, gdy tylko zabrali Dawidka do domu zaczęli poszukiwania najlepszego rehabilitanta w woj. łódzkim. Krystyna Miszczyk Cieślak jest rehabilitantką chłopca od 7 lat. Dziś Dawidek jest bardzo radosnym dzieckiem, uśmiech nie znika z jego twarzy. Dawid nie chodzi samodzielnie, ani nie mówi, ale dalej wszyscy walczą o niego. Beata mama Dawidka ciągle wszystkim powtarza że można być bardzo szczęśliwym nawet z dzieckiem niepełnosprawnym...